Prolog

- Minęło już naprawdę bardzo dużo czasu i naprawdę bardzo dużo pokoleń. Hogwart? Ta stara szkoła już dawno zdążyła się rozlecieć, chociaż była "niezniszczalna". Wszystko co do niej należało obróciło się w ruinę, drzewa pousychały, zwierzęta powymierały, a nauczyciele? No cóż, lepiej o tym nie wspominać. Minęły już lata kiedy Hogwart był nie do zdobycia i był najbezpieczniejszym miejscem na ziemi - odezwał się ponury głos. - Chcesz to zobaczyć? Jesteś tego pewna? To chodź - lodowata ręka, niczym dłoń Dementora chwyciła Willow za przegub i pociągnęła za sobą. Chwilę później przed jej oczami ukazały się ruiny potęgi. Coś w górze głośno ryknęło.

Willow podskoczyła na łóżku uderzając się w głowę i głośno krzycząc. "To tylko sen, tylko i wyłącznie sen!" starała się uspokoić. "TO TYLKO SEN" krzyknęła sama do siebie i przewróciła się na drugi bok jeszcze bardziej otulając kołdrą. Po chwili znów zasnęła.

- Nie uciekniesz przed przeszłością - odezwał się znajomy głos. Willow stała na wzgórzu tuż obok zakapturzonej postaci w postrzępionym płaszczu. Do jednej z nóg uwiązana była ogromna kula, a na bladych, ostrupiałych rękach wisiały przerwane łańcuchy kajdan. - Ci, którzy jej nie pamiętają, będą musieli ją powtarzać - zarechotał upiór. W górze znowu słychać było ryk, znacznie donośniejszy i dłuższy. Niebo w sekundzie pokryło się czarnymi chmurami, a mroczna postać przesunęła się w tył i jednym ruchem rąk strąciła Willow z urwiska. Dziewczyna chciała krzyczeć, lecz nie mogła. Spadała bezwładnie w dół. W górze słychać było rechot upiora i jego słowa odbijające się echem w przepaści: "CI, KTÓRZY NIE PAMIĘTAJĄ PRZESZŁOŚCI, BĘDĄ MUSIELI JĄ POWTARZAĆ".